Today I noticed, oftewel: vandaag is me opgevallen dat ik me verwonderde over de kronkels van het leven. Ik lag net op bed voor een middagdutje toen ik geritsel onder mijn bed hoorde. Ik wist gelijk dat het de hagedis moest zijn die de katten eerder hadden gevangen en binnen weer hadden los gelaten, zodat ze er naar hartelust op konden jagen. Toby, de kater, was er gelijk bij en maakte er (enerzijds gelukkig) een einde aan. Hagedis uit zijn lijden verlost. Toby vond het echter nodig de hagedis ter plekke, onder mijn bed, deels op te eten. En natuurlijk kotste hij dat ook gelijk weer uit. 

Ik lag op bed te luisteren naar al die geluiden, die ik kon plaatsen, als een horror film op een TV buiten mijn blikveld, maar de geluiden logen er niet om. En ik verwonderde me over het gebeuren, terwijl Vinnie, mijn hond die me als een schaduw overal volgt, gewoon naast het bed lag, op de plek waar normaal gesproken een vloerkleedje zou liggen, wat in dit geval absoluut zinloos is, omdat het gewoon een hondenbedje zou zijn. Queen, zusje van Toby, lag op de ladenkast. Beiden totaal ongeïnteresseerd in de slachtpartij die zich onder het bed afspeelde. 

Ik vroeg me even af of de situatie vergelijkbaar was met geweld op straat, waarvan je ongewild getuige bent en voor de keus staat: doe ik alsof ik niks gemerkt heb, of schiet ik te hulp.